Als actuaris bij Achmea Pensioenservices is hij dagelijks bezig met de financiële gezondheid van pensioenfondsen, terwijl hij zich daarnaast volop ontwikkelt met opleidingen én een pre-master. In dit interview vertelt hij over zijn werk, studie, uitdagingen én hoe hij de balans bewaart tussen leren, leven en werken. Maak kennis met Bob: fanatiek voetballer, een gedreven House of Bèta collega en een ambitieuze professional.

Hi Bob, zou je jezelf eens kunnen voorstellen?

Ik ben 26 jaar oud en woon in Avenhorn, een dorp in West-Friesland vlakbij Hoorn. Hoewel het best een stuk rijden is naar mijn werk, vind ik dat geen probleem. Dankzij Talent&Pro heb ik een leaseauto, wat het reizen een stuk gemakkelijker maakt.

Naast mijn werk ben ik groot voetballiefhebber. Ik kijk graag naar de Champions League, Eredivisie en Premier League, maar ook zelf voetballen met mijn vriendenteam is een van mijn favoriete bezigheden. Daarnaast houd ik van Formule 1 en koken. Iedere avond sta ik in de keuken, vaak om nieuwe recepten uit te proberen. Een van mijn specialiteiten is zalm teriyaki met broccoli. Dit gerecht maak ik regelmatig samen met mijn vriendin, al hebben we het inmiddels zo vaak gegeten dat we het af en toe overslaan.

Een iets minder bekende hobby van mij is het spelen van FIFA, of tegenwoordig EA Sports FC. Samen met vrienden organiseer ik jaarlijks een toernooi waarbij ik mijn eigen team samenstel op basis van real-time statistieken. Ik houd alles bij in Excel, van schietvaardigheid tot passes, en pas de statistieken van spelers aan op basis van prestaties. Het is altijd geweldig om te zien hoe het team enthousiast reageert, vooral als iemand scoort en grapt dat hun schietstatistiek omhoog moet.

Hoelang werk je nu bij House of Bèta?

Ik werk nu al meer dan 3 jaar bij House of Bèta en kijk met veel plezier terug op deze periode. Een van mijn mooiste momenten was een voetbaltoernooi dat we intern organiseerden. Mijn team en ik haalden de finale, maar toen het op penalty’s aankwam, gaf ik de verantwoordelijkheid aan de andere spelers. Gelukkig wonnen we alsnog, en gingen we met de beker naar huis.

“Het is geweldig hoe activiteiten als deze een hechte band creëren tussen collega’s.”

Hoe ziet jouw opdracht eruit?

Sinds kort werk ik bij Achmea Pensioenservices als fondsactuaris. Mijn werk richt zich voornamelijk op de financiële kringen van Centraal Beheer Algemeen Pensioenfonds (voorheen CWA). Mijn taken bestaan uit het opleveren van maand-, kwartaal- en jaarcijfers voor het pensioenfonds.

Kort samengevat analyseer ik de financiële gezondheid van het pensioenfonds. Pensioenfondsen beheren premies die worden geïnd en beleggen deze om vermogen op te bouwen. Aan de andere kant staan de toekomstige verplichtingen, oftewel wat het fonds verwacht te moeten uitkeren aan pensioenen (de technische voorziening). Als deze verplichtingen groter zijn dan het belegde vermogen, staat het fonds ‘onder water’.

De belangrijkste taak van een actuaris is het vaststellen van de dekkingsgraad. Dit geeft aan of het fonds financieel gezond genoeg is om de pensioenuitkeringen in de toekomst te garanderen. Er komt natuurlijk veel meer bij kijken, maar dit is het in grote lijnen.

Wat mijn werk interessant maakt, is dat ik te maken heb met diverse partijen. Het gaat om bedrijven zoals chemiebedrijf Chemours in Dordrecht en Bavaria, de bierbrouwer. Hoewel ik zelf alleen naar de cijfers kijk, is het leuk om inzicht te krijgen in zulke grote organisaties en hun pensioenfondsen.

Hoe combineer je dit met je persoonlijke ontwikkeling?

Naast mijn werk ben ik bezig met studies en trainingen. Ik heb het druk, maar gelukkig zijn de werkuren bij Achmea redelijk flexibel, wat helpt om mijn studielast te compenseren. Op dit moment volg ik bijvoorbeeld de opleiding Wft-Vermogen. Die is niet direct relevant voor mijn huidige functie, maar ik vind het interessant en wil hem daarom afronden.

Het is zeker een uitdaging om werk en studie te combineren. Samen kom ik vaak boven de 40 uur per week uit, maar zolang ik jong ben en de energie heb, wil ik hier volop van profiteren. Ik heb nu geen kinderen, dus dit is het perfecte moment om mezelf te blijven ontwikkelen.

Je bent nu bezig met de pre-master. Hoe ziet dat eruit?

Ik heb Toegepaste Wiskunde op hbo-niveau gedaan en ben nu bezig met een pre-master. Dit is een overgang van hbo naar universiteit, en dat maakt het uitdagend. Veel van de stof heb ik al eerder gehad, maar nu op een universitair niveau. Ik vind het werken met cijfers echt geweldig. Hoewel ik het woord ‘passie’ misschien wat groot vind, haal ik er veel energie uit.

Het voelt alsof ik weer echt terug ben in de schoolbanken. Dat vind ik leuk, niet alleen omdat het me helpt mijn doelen te bereiken, maar ook omdat ik geniet van het studeren zelf. Toen ik afstudeerde van het hbo had ik gezworen nooit meer te studeren, maar inmiddels denk ik daar anders over.

Ik begon bij House of Bèta en ben via hen uiteindelijk als actuaris gaan werken. Na wat tijd in de praktijk te hebben gezeten, besloot ik toch een masteropleiding te volgen. Mensen zeggen altijd dat het een zwaar traject is, en ik zit nog in het begin, maar ik vind het verrassend leuk en leerzaam. Het biedt nieuwe inzichten en prikkels.

Wat geeft je daarbij de meeste uitdaging?

De overgang van mijn vorige functie in pensioenadministratie naar mijn huidige rol als actuaris is groot. Na een paar maanden in de pensioenadministratie kon ik zelfstandig werken, maar hier stel ik dagelijks vragen. De complexiteit van mijn werk is veel groter, en dat maakt het uitdagend.

Ik zie dit als een unieke kans. Ik ken collega’s van House of Bèta die dromen van een opdracht als deze. Dat motiveert me enorm. Hoewel het leren intensief is en ik soms het gevoel heb dat ik aan mijn maximale leercapaciteit zit, weet ik dat ik er veel uit haal. Ik heb ervoor gekozen om de pre-master over een langere periode te spreiden. Dit geeft me ruimte om ook aan mijn privéleven te denken. Ik hoef geen Einstein te worden; ik weet wat er van mij verwacht wordt en geef mezelf voldoende tijd.

Wat is volgens jou het geheim om in korte tijd veel te leren?

Ik denk dat het belangrijk is om jezelf uit te dagen en ambitieuze doelen te stellen. Bij Talent&Pro en House of Bèta speelt de Peoplemanager daar een grote rol in. Zij helpen je niet alleen met het plannen van je ontwikkeling, maar motiveren je ook om net dat stapje extra te zetten. Tegelijkertijd is het essentieel om eerlijk naar jezelf te kijken: wat kun je aan en hoe hoog kun je de lat leggen? Het gaat erom een goede balans te vinden tussen ambitie en haalbaarheid.

Ben je jezelf al eens tegengekomen?

Absoluut. Ik merk nu bijvoorbeeld dat ik blij ben dat ik ervoor gekozen heb om de pre-master te vertragen. Wat ik nu doe, kan ik goed aan, maar als ik alles nog sneller had gedaan, zou het te veel zijn geworden. Het is belangrijk om te erkennen wanneer je je limiet bereikt hebt.

Ik bespreek dit soort dingen altijd met mijn Peoplemanager. Ik probeer zoveel mogelijk stressvrij te leven, en dat lukt nu goed. Maar ik ken genoeg mensen die vaak over hun eigen grenzen heen gaan en daardoor onnodig veel stress ervaren.

“Dat is een goede les: weet wat je aankunt en bewaak die grens.”

Hoe houd je dat in balans?

Ik ben me er ook van bewust dat je lerend vermogen met de jaren afneemt. Daarom probeer ik juist nu, in deze fase van mijn leven, volop te investeren in mijn ontwikkeling. Maar ik doe alles op mijn eigen tempo; ik ben niet van het ‘speedrunnen’.

Het gaat om een gezonde balans: de lat niet te laag leggen, zodat je geen spijt krijgt van gemiste kansen, maar ook niet te hoog, zodat het onhaalbaar wordt. House of Bèta ondersteunt daarin ontzettend goed. Zij zorgen ervoor dat je wordt uitgedaagd, zonder dat je jezelf voorbijloopt.

Wat is het meest waardevolle inzicht dat je recent hebt opgedaan?

Bij mijn opdracht bij Achmea heb ik geleerd dat het oké is om niet alles meteen te begrijpen. Bij mijn vorige opdracht had ik vaak snel door hoe dingen werkten, maar nu is de materie veel complexer. Dat betekent dat ik soms dingen twee keer moet vragen, en dat is helemaal niet erg.

Vind je het makkelijk om vragen te stellen, of voel je je daar soms bezwaard over?

Ik ben van nature iemand die eerst alles zelf probeert uit te vogelen. Vaak kom ik met ‘control F’ en logisch nadenken al een heel eind, maar dat werkt niet altijd. In het kader van efficiëntie en doelstellingen weet ik inmiddels dat vragen stellen soms gewoon de beste optie is.

Tegelijkertijd wil ik mijn collega’s niet onnodig belasten. Ik wil niet de persoon zijn die constant met vragen komt, waardoor anderen zich afvragen of ik zelf wel nadenk. Daarom probeer ik in eerste instantie zoveel mogelijk zelf op te lossen. Meestal lukt dat voor zo’n 75%, en voor de laatste 25% stel ik gerichte vragen. Daar ben ik niet verlegen in.

Hoe zorg je ervoor dat je daarin de juiste balans vindt?

Ik ben heel proactief en vraag vaak achteraf bevestiging: “Ik heb dit gedaan, klopt dit?” Die bevestiging helpt me enorm. Soms blijkt dat wat ik gedaan heb niet helemaal de bedoeling was, en dan krijg ik feedback. Maar juist door zelf eerst te proberen en fouten te maken, leer ik sneller dan wanneer iemand alles voordoet.

Deze aanpak – zelf proberen, gericht vragen en leren van feedback – geeft me niet alleen zelfvertrouwen, maar zorgt er ook voor dat ik steeds zelfstandiger word in mijn werk.

Wat geeft jou de meeste energie tijdens een werkdag of -week?

Ik krijg veel energie van de mensen om me heen, zowel op kantoor als thuis. Het contact met collega’s en de momenten voor mezelf, zoals even een glas water pakken of een korte wandeling, maken echt een verschil. Pauzes zijn voor mij essentieel. Je kunt niet vier uur lang geconcentreerd aan iets werken, zeker niet in een functie zoals de mijne waarbij ik veel met cijfers werk. Na een tijdje begin je te verdwalen in de cijfers en dan kom je nergens meer.

Soms loop ik gewoon vijf minuten buiten en vind ik tijdens het wandelen het antwoord op een vraag waar ik achter de computer niet uitkwam. Even afstand nemen helpt enorm. Thuis helpt mijn hond me ook om mijn zinnen te verzetten. Het is een kruising tussen een labradoodle en een Shetland Sheepdog, een prachtige en energieke hond die veel aandacht vraagt. Na een paar uur gefocust werken knuffel ik hem even of laat ik hem uit. Dat geeft me echt een reset, zodat ik daarna weer fris verder kan.

Hoe zorg je voor een goede werk-privébalans?

Voor mij is het belangrijk om werk en privé gescheiden te houden. Ik ben vorig jaar verhuisd naar mijn eerste koopwoning, een driekamerappartement. Eén kamer heb ik ingericht als kantoor, en dat helpt enorm om die balans te bewaken. Toen ik antikraak woonde, gebeurde alles in één ruimte, en dat merkte ik mentaal wel.

Daarnaast werk ik hybride: ik ga twee dagen per week naar kantoor en de rest werk ik thuis. Dat werkt goed voor mij. De reis naar kantoor gebruik ik vaak om tot rust te komen. Soms luister ik een podcast, muziek, of iets op YouTube. Ik ben bijvoorbeeld gestopt met het luisteren naar de radio, dat werd te eentonig. Met YouTube Premium kan ik lange sets of nieuwe content beluisteren zonder dat het repetitief wordt.

Hybride werken is echt een luxe. Het is fijn om de vrijheid te hebben om mijn dagen flexibel in te delen en toch voldoende structuur te houden.